سنجش کیفیت زندگی شهری مهاجران ‌افغان مقیم ایران با رویکرد ذهنی (مطالعۀ موردی: شهر رباط‌کریم)

در چند دهۀ اخیر، کیفیت زندگی به عنوان یکی از موضوعات مورد علاقۀ بسیاری از علوم، مورد توجه محققان، برنامه‌ریزان و دولت‌ها قرار گرفته است. کیفیت زندگی دارای دو رویکرد اساسی عینی و ذهنی است. در این تحقیق کیفیت زندگی شهری با رویکرد ذهنی و با در نظر گرفتن شاخص‌های اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، کالبدی- محیطی و زیست‌محیطی بررسی شده و روش تحقیق توصیفی– تحلیلی است. یافته‌های حاصل از پرسش‌نامۀ میدانی با استفاده از میانگین و آزمون‌های آماری t تک‌نمونه‌ای، آزمون یومن– وایت نی، آزمون کولموگروف – اسمیرنوف تک‌نمونه‌ای و همچنین دونمونه‌ای و رگرسیون خطی چندمتغیره به کمک نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از آزمون t تک‌نمونه‌ای نشان‌دهندۀ این است که شرایط کیفیت زندگی مهاجران در شهر رباط‌کریم پایین و کمتر از حد متوسط ارزیابی شده است. این نتایج نشان داد که پایین‌ترین میزان رضایت از کیفیت زندگی مربوط به جنبۀ اقتصادی و تفریح و اوقات فراغت است. همچنین با استفاده از مدل رگرسیون چندگانه، 84% از بالا بودن کیفیت زندگی شهری ناشی از شاخص‌های اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست‌محیطی است. نتایج نشان داد که متغیرهای اجتماعی فرهنگی با میزان ۸۸۴/۰ آثار بیشتری را در بالا رفتن میزان کیفیت زندگی در شهر رباط‌کریم دارند. در نتیجه، برای بهبود کیفیت زندگی مهاجران در سطح شهر رباط‌کریم برنامه‌ریزی در شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی بسیار تأثیرگذار است.